In deze tijd wordt de roep om saamhorigheid en eensgezindheid breed uitgedragen door de verschillende stromingen, organisaties en overheden. Met weemoed las ik daarom het artikel van de Vrienden van Wassenaar, waarin zij wethouder Koetsier een lijst van wijkverenigingen aanboden. Wijkverenigingen zorgen voor deze saamhorigheid. Maar de ooit zo bloeiende wijkvereniging Groot van Polanen zal op deze lijst ontbreken, want zij bestaat niet meer.
Ruim 20 jaar geleden had de wijk van Polanenpark gecombineerd met flats aan de Dirk de Raetlaan twee wijkverenigingen, Zijlwetering en Neighbours. Bij het aantreden van een nieuwe voorzitter werden deze verenigingen samengesmolten tot de nieuwe wijkvereniging Groot van Polanen. Deze wijkvereniging floreerde en werd een voorbeeld van saamhorigheid in de gemeenschap.
Het noodlot sloeg toe toen de gemeente besloot het Polanencentrum te slopen voor woningbouwprojecten. Ondanks beloftes van de gemeente bleef een nieuw buurtcentrum uit, waardoor de wijkvereniging ten onder ging. Het verdwijnen van Groot van Polanen is een pijnlijk voorbeeld van hoe gebrek aan ondersteuning en beleid fataal kan zijn voor gemeenschapsinitiatieven.
De roep om herstel van saamhorigheid en gemeenschapszin weerklinkt luider dan ooit, maar de leegte van de verdwenen wijkvereniging blijft voelbaar. De falende steun van de gemeente laat zien hoe waardevol en broos initiatieven zoals Groot van Polanen kunnen zijn.